Drenthe, het landschap van mijn jeugd. Een onopvallend, subtiel landschap met verborgen pareltjes. Zoals de Zeyerstrubben. Een klein bos bij het plaatsje Zeyen. Voor wie het niet weet: strubben is eikenhakhout met allemaal mooie kronkels, die zijn ontstaan door steeds opnieuw snoeien. Tegenwoordig maakt de Zeyerstrubben deel uit van het archeologisch rijksmonument Noordsche Veld.
Ik kom al zeker 35 jaar af en toe in de Zeyerstrubben om foto’s te maken. Vorige week liep ik er weer rond, in de mist. Een sombere sfeer, maar op een of andere manier passend bij dit landschap. Die gekronkelde bomen, dramatisch heffen ze hun takken naar de hemel. Wat een aanstellers.
Je ziet twee foto’s, die van vorige week en een uit 1982. Het landschap is niet veel veranderd, maar ik wel. Toen was ik 21 jaar en bezig aan mijn laatste jaar vwo (geen rekenfout). Fotograferen deed ik met m’n Nikon F2AS met Iford Pan F-film. Ik heb een roodfilter gebruikt om de witte bloemetjes te accentueren. Natuurlijk heb ik de foto’s ook zelf ontwikkeld en afgedrukt. Nu ben ik 54 en is fotografie mijn beroep. Ook deze keer maakte ik zwart-witfoto’s – niet met film, maar digitaal. De foto die je hier ziet is een omzetting van het 36mp-bestand uit de Nikon D810. Met de stitchtechniek heb ik meerdere opnames aan elkaar geplakt om zo weinig mogelijk scherptediepte te krijgen. Zo krijgt de boom een extra accent. En mag hij in volle glorie opnieuw een aansteller zijn.
Geef een reactie